«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم»
«أُفَوِّضُ أَمْري إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصيرٌ بِالْعِبادِ».[1]
«رَبِّ اشْرَحْ لي صَدْري * وَ يَسِّرْ لي أَمْري * وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِساني * يَفْقَهُوا قَوْلي».[2]
«اللَّهُمَّ وَ أَنْطِقْنِي بِالْهُدَى وَ أَلْهِمْنِي التَّقْوَى».[3]
هدیه به پیشگاه پیغمبر ختمی مرتبت صلی الله علیه و آله و سلّم و اهل بیت مکرّم ایشان، علی الخصوص سیّدالسّاجدین و قرّة عین الناظرین حضرت زین العابدین صلوات الله علیه صلواتی هدیه بفرمایید.
اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم
عرض ادب و ارادت و خاکساری و عرض تسلیت به محضر باعظمتِ حضرت بقیة الله اعظم روحی و ارواحُ مَن سِواهُ فِداه و عجّل الله تعالی فرجه الشریف صلوات دیگری محبّت بفرمایید.
اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم
این گردهمایی امروز ما، ما را به یاد خیلی از موضوعات قدیم جهان اسلام می‌اندازد.
سربازی که… ممکن است ما در کشور خودمان تفاوت و تنوع سلیقه‌ی زیادی داریم، همه زیر پرچم پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم هستیم، جهان اسلام هم گروه‌های مختلف، احزاب مختلف، اقوام مختلف، مذاهب مختلف، با یکدیگر زندگی می‌کنند.
در بین این‌ها، خدای متعال به بعضی روزی کرده است که برای دفاع از ناموس اسلام پیش‌قراول شوند.
این شهیدی که… جگر ما از این موضوع سوخت که در میهمانی ما بود، گرچه حتماً عزیزانی که باید وظایفشان را انجام می‌دادند، وظایف خود را انجام داده‌اند، ما در حفاظت از ایشان قدری ناکام شدیم، او کسی بود که برای دفاع از آرمان یک مذهب خاص کشته نشد، قدس برای فلان مذهب و فلان قوم و فلان کشور و فلان سلیقه نیست، قدس یادگار معراج رسول خداست، یادگار عبادت‌های اولیه‌ی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و امیرالمؤمنین صلوات الله علیه و صدیقه طاهره سلام الله علیها است.
امروز که روز شهادت سیّدالسّاجدین هست، حضرت در کاخ یزید، وقتی می‌خواهد امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را معرّفی کند، فرمود: «أَنَا اِبْنُ مَنْ ضَرَبَ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اَللَّهِ بِسَيْفَيْنِ وَ طَعَنَ بِرُمْحَيْنِ»[4] من پسرِ آن کسی هستم که با دو دست شمشیر زد و با دو دست نیزه انداخت، «وَ هَاجَرَ اَلْهِجْرَتَيْنِ وَ بَايَعَ اَلْبَيْعَتَيْنِ وَ صَلَّی عَلَی قِبْلَتَیْن».
حضرت سجّاد علیه السلام به این موضوع افتخار کرد که پدرم امیرالمؤمنین صلوات الله علیه به دو قبله نماز خوانده است.
قدس متعلق به اهل توحید است، قدس میعاد عاشقان است، موقف اول معراج پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است.
اینکه پیش‌قراول بعضی از مذاهب… خدا به اسماعیل هنیه توفیق می‌دهد که از ناموس اسلام دفاع کند، درس عبرتی برای همه‌ی مسلمانان است. کسی که ما یادمان نمی‌رود بخاطر زندگی در قطر، دشمنان خدا و دشمنان شقی روزگار ما، او را تمسخر می‌کردند، مردی که چند نفر از بستگان او شهید شدند.
او امروز پیش‌قراولِ شهدای راه دفاع از ناموس اسلام است.
اولین قدمی که ممکن است به این توجّه ما ضربه بزند، این است که ما را به تفاوت‌هایمان برگردانند.
ما هرچه با هم تفاوت داشته باشیم، امروز «دفاع از قدس» محل اختلاف نیست، و او پیش‌قراول بود و دفاع کرد.
بنده قبل از اینکه بخواهم به انتقام او تأکید کنم، برای اینکه نمی‌خواهم کار را برای آن متفکران و خبرگانی که زیر نظر نایب امام زمان ارواحنا فداه تصمیم می‌گیرند، بی‌جهت جهت‌دهی کنم، به این فکر افتادم که مطلب دیگری عرض کنم.
عزیزان! ما خیلی دوست داشتیم که دست و قلم و قدم و تن ما در جنگ با اسرائیل حاضر باشد…
اول یک دعا کنیم، خدایا! نابودی اسرائیل را با دستان ما رقم بزن. خدایا! دست و قلم و قدم ما را در شکست اسرائیل شریک بفرما.
امام رضا سلام الله علیه به «ریّان بن شبیب» فرمود: هر وقت کربلا را به یاد آوردی، بگو «یَا لَیتَنِی کُنتُ مَعَکُم» ای کاش من با شما همراه بودم؛ و خدا اجرِ این همراهی را به تو می‌دهد.
من امروز فکر کردم، امروز به نیّت سردار رشید اسلام، بزرگ‌مردِ تهران، حاج احمد متوسلیان آمده‌ام.
بنده توفیق نداشته‌ام که در جنگ مستقیم با اسرائیل شرکت کنند، فعلاً وظیفه‌ی عمومی برای ما ایجاب نکرده است که اسلحه بدست بگیریم، گرچه دوست داریم. حال که من نتوانستم در آن جنگ شرکت کنم، و یک کسی که در راه جنگ با این دشمن بزرگ، و غده‌ی سرطانیِ مقابله با انسانیت… آن هم کسی که مهمان ما بوده و کشته شده است، اولین نکته برای حق‌شناسی و اعلام همراهی با جبهه‌ی حق‌مداران این است که باید فردا تشییع او طوری باشد که هم محضر امام زمان ارواحنا فداه شرمنده نشویم، هم محضر حضرت حق… این صداقتِ آرزوی جهاد در برابر این دشمن خدا را نشان بدهیم.
ما تا فردا صبح چند ساعت فرصت داریم، نیّت کنیم، ای کاش ما بودیم… بدون اینکه بخواهم تشبیه کنم… ای کاش در کوفه بودیم و مردم را برای دفاع از سیّدالشّهداء صلوات الله علیه آماده می‌کردیم.
این یک صحنه‌ی کوچکی به تأسی از آن روز بزرگ است.
ما چند ساعتی فرصت داریم که مردم را برای قدرشناسی از آن پیش‌قراولانی که بچه‌هایشان به خاک و خون تپیدند و کشته شدند، ده‌ها هزار بچه ذبح شدند، فرزندانِ مادران فراوانی را مقابلِ چشم‌شان را کشتند و خود این مادرها فرزندانشان را دفن کردند… ما چند ساعت فرصت داریم که اگر دنیا ما را نگاه کرد، نعوذبالله نگوید عزاداران سیّدالشّهداء صلوات الله علیه نسبت به ناموس اسلام، قدس شریف، و آن مجاهدانی که خودشان را فدا کردند، بی‌اعتناست.
ان شاء الله خدای متعال به ما توفیق بدهد که تا فردا صبح همه‌ی وجودمان زبان و کلام شود برای دعوت مردم به این فریضه.
حال یک خاطره از امام باقر علیه السلام عرض می‌کنم.
من یک مثالِ بسیار کوچکِ حقیر را انتخاب کردم که بعد شما (به قول طلبه‌ها) اضراب کنید، قابل قیاس نیست. من مثال را بسیار پایین انتخاب کردم که بدانیم أقل وظیفه چیست.
امام باقر صلوات الله علیه در تشییع جنازه‌ی یک برادر مسلمان غیرشیعه شرکت کرد، خانمی از بستگان آن متوفی خیلی جزع و فزع می‌کرد و ضجّه می‌زد و حرف نامربوط می‌زد و ابراز نارضایتی به محضر حضرت حق می‌کرد. این کار اشتباه است.
یک آخوندی از آخوندهای بنی امیّه بود، گفت: این زن را ساکت کنید، وگرنه من این تشییع را ترک می‌کنم.
یعنی اختلافی پیدا شد، رفتند و به آن خانم تذکّر دادند، او همچنان جیغ می‌زد.
آن آخوند بنی امیّه میدان را رها کرد و رفت.
کسی که همراه امام باقر علیه السلام بود گفت: برای ما بد است، شما امام باقر علیه السلام هستید، این خانم هم به خدا جسارت می‌کند، بیا تا ما هم برویم.
ان شاء الله فدای اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین شوم که دینشان اینقدر جامع و لطیف است. امام باقر علیه السلام فرمود: این مسلمان یک حق مسلّمی به گردن ما دارد که آن هم تشییع پیکر اوست، و این خانم که اشتباه می‌کند، اشتباه او به این حق مسلّم آسیب نمی‌رساند.
امام باقر علیه السلام تشییع را ادامه داد.
چند قدم که رفتند، یک نفر از اقوام متوفی آمد و عرض کرد: خیلی از شما ممنونم، شما تشریف ببرید.
امام باقر علیه السلام فرمود: من برای تو نیامده‌ام که الآن تو اعلام رضایت کنی، این شخص مسلمان یک حق مسلمانی به گردن من دارد، من کار واجبی ندارم و در تشییع او شرکت می‌کنم.
اگر ما شیعه‌ی امام باقر سلام الله علیه هستیم، حضرت برای صرفاً یک شهادتین‌گو اینقدر حق قائل است.
ما فردا با تشییع یک مردی طرف هستیم که می‌گویند شصت نفر از نزدیکان او کشته شده‌اند، چند ده سال آوارگی کشیده است.
آوارگی کشیده است که پرچم کجا را بلند کند؟ پرچم قدس را!
پرچم قدس پرچمِ اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین است، پرچمِ امام زمان ارواحنا فداه است.
یک نفر پیدا شده است که غیرت به خرج داده است، از همه‌ی آرمان ما دفاع کرده است، لبّ لبابِ آرمان ماست. آن‌هایی که دل در گروی حاج احمد متوسلیان دارند، من پیشنهاد می‌کنم که یک خیزش راه بیندازیم، همه از طرف آن کسی که می‌گفت من دلم می‌خواهد در مبارزه با اشقی الأشقیای جهان معاصر کشته شوم، و با نامردی آن‌ها به اسارت رفت.
امشب تا صبح به نیّت حاج احمد متوسلیان مردم را دعوت کنیم، و ان شاء الله فردا یک لشکر از حاج احمد متوسلیان «اسماعیل هنیه» را بدرقه کند.
یک جمله‌ی پایانی هم عرض می‌کنم.
خدایا! انتقام خون حاج قاسم سلیمانی و ابومهدی مهندس و شهید زاهدی و سیّد رضی و شهید عظیم الشّأن دیشبِ لبنان را با آغاز انتقام از شهید قدس، رهبر بزرگ فلسطین، اسماعیل هنیه، در روزگار ما و بزودی مقدّر بفرما.
خدایا! هر کسی که دوست دارد، از جمله این جمع حاضر، ما را در این انتقام شریک بفرما.
خدایا! دست ما، قلم ما، قدم ما، سرمایه‌ی ما، ثروت ما، زن و بچه‌ی ما، کس و کار ما را در راه دفاع از آرمان‌های امام زمان ارواحنا فداه، که قطعاً یکی از آن‌ها آرمان قدس است، خرج و مصرف بفرما.
خدایا! قبل از اینکه آن‌ها فکر کنند، زودتر از آن زمانی که از آن می‌ترسند، اسرائیل را نابود بفرما.
خدایا! مردم جهان اسلام را زیر پرچم نایب امام زمان ارواحنا فداه در پیروزی بر اسرائیل یاری بفرما.
به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.
اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم.
[1]– سوره مبارکه غافر، آیه 44.
[2]– سوره مبارکه طه، آیات 25 تا 28.
[3]– الصّحيفة السّجّاديّة، ص 98.
[4] بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام، جلد ۴۵، صفحه ۱۳۷ (وَ قَالَ صَاحِبُ اَلْمَنَاقِبِ وَ غَيْرُهُ رُوِيَ: أَنَّ يَزِيدَ لَعَنَهُ اَللَّهُ أَمَرَ بِمِنْبَرٍ وَ خَطِيبٍ لِيُخْبِرَ اَلنَّاسَ بِمَسَاوِي اَلْحُسَيْنِ وَ عَلِيٍّ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ وَ مَا فَعَلاَ فَصَعِدَ اَلْخَطِيبُ اَلْمِنْبَرَ فَحَمِدَ اَللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَيْهِ ثُمَّ أَكْثَرَ اَلْوَقِيعَةَ فِي عَلِيٍّ وَ اَلْحُسَيْنِ وَ أَطْنَبَ فِي تَقْرِيظِ مُعَاوِيَةَ وَ يَزِيدَ لَعَنَهُمَا اَللَّهُ فَذَكَرَهُمَا بِكُلِّ جَمِيلٍ قَالَ فَصَاحَ بِهِ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ وَيْلَكَ أَيُّهَا اَلْخَاطِبُ اِشْتَرَيْتَ مَرْضَاةَ اَلْمَخْلُوقِ بِسَخَطِ اَلْخَالِقِ فَتَبَّوأْ مَقْعَدَكَ مِنَ اَلنَّارِ ثُمَّ قَالَ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ يَا يَزِيدُ اِئْذَنْ لِي حَتَّى أَصْعَدَ هَذِهِ اَلْأَعْوَادَ فَأَتَكَلَّمَ بِكَلِمَاتٍ لِلَّهِ فِيهِنَّ رِضاً وَ لِهَؤُلاَءِ اَلْجُلَسَاءِ فِيهِنَّ أَجْرٌ وَ ثَوَابٌ قَالَ فَأَبَى يَزِيدُ عَلَيْهِ ذَلِكَ فَقَالَ اَلنَّاسُ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ اِئْذَنْ لَهُ فَلْيَصْعَدِ اَلْمِنْبَرَ فَلَعَلَّنَا نَسْمَعُ مِنْهُ شَيْئاً فَقَالَ إِنَّهُ إِنْ صَعِدَ لَمْ يَنْزِلْ إِلاَّ بِفَضِيحَتِي وَ بِفَضِيحَةِ آلِ أَبِي سُفْيَانَ فَقِيلَ لَهُ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ مَا قَدْرُ مَا يُحْسِنُ هَذَا فَقَالَ إِنَّهُ مِنْ أَهْلِ بَيْتٍ قَدْ زُقُّوا اَلْعِلْمَ زَقّاً قَالَ فَلَمْ يَزَالُوا بِهِ حَتَّى أَذِنَ لَهُ فَصَعِدَ اَلْمِنْبَرَ فَحَمِدَ اَللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَيْهِ ثُمَّ خَطَبَ خُطْبَةً أَبْكَى مِنْهَا اَلْعُيُونَ وَ أَوْجَلَ مِنْهَا اَلْقُلُوبَ ثُمَّ قَالَ أَيُّهَا اَلنَّاسُ أُعْطِينَا سِتّاً وَ فُضِّلْنَا بِسَبْعٍ أُعْطِينَا اَلْعِلْمَ وَ اَلْحِلْمَ وَ اَلسَّمَاحَةَ وَ اَلْفَصَاحَةَ وَ اَلشَّجَاعَةَ وَ اَلْمَحَبَّةَ فِي قُلُوبِ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ فُضِّلْنَا بِأَنَّ مِنَّا اَلنَّبِيَّ اَلْمُخْتَارَ مُحَمَّداً وَ مِنَّا اَلصِّدِّيقُ وَ مِنَّا اَلطَّيَّارُ وَ مِنَّا أَسَدُ اَللَّهِ وَ أَسَدُ رَسُولِهِ وَ مِنَّا سِبْطَا هَذِهِ اَلْأُمَّةِ مَنْ عَرَفَنِي فَقَدْ عَرَفَنِي وَ مَنْ لَمْ يَعْرِفْنِي أَنْبَأْتُهُ بِحَسَبِي وَ نَسَبِي أَيُّهَا اَلنَّاسُ أَنَا اِبْنُ مَكَّةَ وَ مِنًى أَنَا اِبْنُ زَمْزَمَ وَ اَلصَّفَا أَنَا اِبْنُ مَنْ حَمَلَ اَلرُّكْنَ بِأَطْرَافِ اَلرِّدَا أَنَا اِبْنُ خَيْرِ مَنِ اِئْتَزَرَ وَ اِرْتَدَى أَنَا اِبْنُ خَيْرِ مَنِ اِنْتَعَلَ وَ اِحْتَفَى أَنَا اِبْنُ خَيْرِ مَنْ طَافَ وَ سَعَى أَنَا اِبْنُ خَيْرِ مَنْ حَجَّ وَ لَبَّى أَنَا اِبْنُ مَنْ حُمِلَ عَلَى اَلْبُرَاقِ فِي اَلْهَوَاءِ أَنَا اِبْنُ مَنْ أُسْرِيَ بِهِ مِنَ اَلْمَسْجِدِ اَلْحَرٰامِ إِلَى اَلْمَسْجِدِ اَلْأَقْصَى أَنَا اِبْنُ مَنْ بَلَغَ بِهِ جَبْرَئِيلُ إِلَى سِدْرَةِ اَلْمُنْتَهَى أَنَا اِبْنُ مَنْ دَنٰا فَتَدَلّٰى `فَكٰانَ قٰابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنىٰ أَنَا اِبْنُ مَنْ صَلَّى بِمَلاَئِكَةِ اَلسَّمَاءِ أَنَا اِبْنُ مَنْ أَوْحَى إِلَيْهِ اَلْجَلِيلُ مَا أَوْحَى أَنَا اِبْنُ مُحَمَّدٍ اَلْمُصْطَفَى أَنَا اِبْنُ عَلِيٍّ اَلْمُرْتَضَى أَنَا اِبْنُ مَنْ ضَرَبَ خَرَاطِيمَ اَلْخَلْقِ حَتَّى قَالُوا لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ أَنَا اِبْنُ مَنْ ضَرَبَ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اَللَّهِ بِسَيْفَيْنِ وَ طَعَنَ بِرُمْحَيْنِ وَ هَاجَرَ اَلْهِجْرَتَيْنِ وَ بَايَعَ اَلْبَيْعَتَيْنِ وَ قَاتَلَ بِبَدْرٍ وَ حُنَيْنٍ وَ لَمْ يَكْفُرْ بِاللَّهِ طَرْفَةَ عَيْنٍ أَنَا اِبْنُ صَالِحِ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ وَارِثِ اَلنَّبِيِّينَ وَ قَامِعِ اَلْمُلْحِدِينَ وَ يَعْسُوبِ اَلْمُسْلِمِينَ وَ نُورِ اَلْمُجَاهِدِينَ وَ زَيْنِ اَلْعَابِدِينَ وَ تَاجِ اَلْبَكَّائِينَ وَ أَصْبَرِ اَلصَّابِرِينَ وَ أَفْضَلِ اَلْقَائِمِينَ مِنْ آلِ يَاسِينَ رَسُولِ رَبِّ اَلْعَالَمِينَ أَنَا اِبْنُ اَلْمُؤَيَّدِ بِجَبْرَئِيلَ اَلْمَنْصُورِ بِمِيكَائِيلَ أَنَا اِبْنُ اَلْمُحَامِي عَنْ حَرَمِ اَلْمُسْلِمِينَ وَ قَاتِلِ اَلْمَارِقِينَ وَ اَلنَّاكِثِينَ وَ اَلْقَاسِطِينَ وَ اَلْمُجَاهِدِ أَعْدَاءَهُ اَلنَّاصِبِينَ وَ أَفْخَرِ مَنْ مَشَى مِنْ قُرَيْشٍ أَجْمَعِينَ وَ أَوَّلِ مَنْ أَجَابَ وَ اِسْتَجَابَ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ مِنَ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ أَوَّلِ اَلسَّابِقِينَ وَ قَاصِمِ اَلْمُعْتَدِينَ وَ مُبِيدِ اَلْمُشْرِكِينَ وَ سَهْمٍ مِنْ مَرَامِي اَللَّهِ عَلَى اَلْمُنَافِقِينَ وَ لِسَانِ حِكْمَةِ اَلْعَابِدِينَ وَ نَاصِرِ دِينِ اَللَّهِ وَ وَلِيِّ أَمْرِ اَللَّهِ وَ بُسْتَانِ حِكْمَةِ اَللَّهِ وَ عَيْبَةِ عِلْمِهِ سَمِحٌ سَخِيٌّ بَهِيٌّ بُهْلُولٌ زَكِيٌّ أَبْطَحِيٌّ رَضِيٌّ مِقْدَامٌ هُمَامٌ صَابِرٌ صَوَّامٌ مُهَذَّبٌ قَوَّامٌ قَاطِعُ اَلْأَصْلاَبِ وَ مُفَرِّقُ اَلْأَحْزَابِ أَرْبَطُهُمْ عِنَاناً وَ أَثْبَتُهُمْ جَنَاناً وَ أَمْضَاهُمْ عَزِيمَةً وَ أَشَدُّهُمْ شَكِيمَةً أَسَدٌ بَاسِلٌ يَطْحَنُهُمْ فِي اَلْحُرُوبِ إِذَا اِزْدَلَفَتِ اَلْأَسِنَّةُ وَ قَرُبَتِ اَلْأَعِنَّةُ طَحْنَ اَلرَّحَى وَ يَذْرُوهُمْ فِيهَا ذَرْوَ اَلرِّيحِ اَلْهَشِيمَ لَيْثُ اَلْحِجَازِ وَ كَبْشُ اَلْعِرَاقِ مَكِّيٌّ مَدَنِيٌّ خَيْفِيٌّ عَقَبِيٌّ بَدْرِيٌّ أُحُدِيٌّ شَجَرِيٌّ مُهَاجِرِيٌّ مِنَ اَلْعَرَبِ سَيِّدُهَا وَ مِنَ اَلْوَغَى لَيْثُهَا وَارِثُ اَلْمَشْعَرَيْنِ وَ أَبُو اَلسِّبْطَيْنِ اَلْحَسَنِ وَ اَلْحُسَيْنِ ذَاكَ جَدِّي عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ثُمَّ قَالَ أَنَا اِبْنُ فَاطِمَةَ اَلزَّهْرَاءِ أَنَا اِبْنُ سَيِّدَةِ اَلنِّسَاءِ فَلَمْ يَزَلْ يَقُولُ أَنَا أَنَا حَتَّى ضَجَّ اَلنَّاسُ بِالْبُكَاءِ وَ اَلنَّحِيبِ وَ خَشِيَ يَزِيدُ لَعَنَهُ اَللَّهُ أَنْ يَكُونَ فِتْنَةٌ فَأَمَرَ اَلْمُؤَذِّنَ فَقَطَعَ عَلَيْهِ اَلْكَلاَمَ فَلَمَّا قَالَ اَلْمُؤَذِّنُ اَللَّهُ أَكْبَرُ اَللَّهُ أَكْبَرُ قَالَ عَلِيٌّ لاَ شَيْءَ أَكْبَرُ مِنَ اَللَّهِ فَلَمَّا قَالَ أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ قَالَ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ شَهِدَ بِهَا شَعْرِي وَ بَشَرِي وَ لَحْمِي وَ دَمِي فَلَمَّا قَالَ اَلْمُؤَذِّنُ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اَللَّهِ اِلْتَفَتَ مِنْ فَوْقِ اَلْمِنْبَرِ إِلَى يَزِيدَ فَقَالَ مُحَمَّدٌ هَذَا جَدِّي أَمْ جَدُّكَ يَا يَزِيدُ فَإِنْ زَعَمْتَ أَنَّهُ جَدُّكَ فَقَدْ كَذَبْتَ وَ كَفَرْتَ وَ إِنْ زَعَمْتَ أَنَّهُ جَدِّي فَلِمَ قَتَلْتَ عِتْرَتَهُ قَالَ وَ فَرَغَ اَلْمُؤَذِّنُ مِنَ اَلْأَذَانِ وَ اَلْإِقَامَةِ وَ تَقَدَّمَ يَزِيدُ فَصَلَّى صَلاَةَ اَلظُّهْرِ قَالَ وَ رُوِيَ أَنَّهُ كَانَ فِي مَجْلِسِ يَزِيدَ هَذَا حَبْرٌ مِنْ أَحْبَارِ اَلْيَهُودِ فَقَالَ مَنْ هَذَا اَلْغُلاَمُ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ قَالَ هُوَ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ قَالَ فَمَنِ اَلْحُسَيْنُ قَالَ اِبْنُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ قَالَ فَمَنْ أُمُّهُ قَالَ أُمُّهُ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ فَقَالَ اَلْحَبْرُ يَا سُبْحَانَ اَللَّهِ فَهَذَا اِبْنُ بِنْتِ نَبِيِّكُمْ قَتَلْتُمُوهُ فِي هَذِهِ اَلسُّرْعَةِ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُوهُ فِي ذُرِّيَّتِهِ وَ اَللَّهِ لَوْ تَرَكَ فِينَا مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ سِبْطاً مِنْ صُلْبِهِ لَظَنَنَّا أَنَّا كُنَّا نَعْبُدُهُ مِنْ دُونِ رَبِّنَا وَ أَنْتُمْ إِنَّمَا فَارَقَكُمْ نَبِيُّكُمْ بِالْأَمْسِ فَوَثَبْتُمْ عَلَى اِبْنِهِ فَقَتَلْتُمُوهُ سَوْءَةً لَكُمْ مِنْ أُمَّةٍ قَالَ فَأَمَرَ بِهِ يَزِيدُ لَعَنَهُ اَللَّهُ فَوُجِئَ فِي حَلْقِهِ ثَلاَثاً فَقَامَ اَلْحَبْرُ وَ هُوَ يَقُولُ إِنْ شِئْتُمْ فَاضْرِبُونِي وَ إِنْ شِئْتُمْ فَاقْتُلُونِي أَوْ فَذَرُونِي فَإِنِّي أَجِدُ فِي اَلتَّوْرَاةِ أَنَّ مَنْ قَتَلَ ذُرِّيَّةَ نَبِيٍّ لاَ يَزَالُ مَلْعُوناً أَبَداً مَا بَقِيَ فَإِذَا مَاتَ يُصْلِيهِ اَللَّهُ نَارَ جَهَنَّمَ .)